សៀវភៅនេះជាទង្វើនៃការចងចាំ
សូម្បីតែនៅពេលអ្វីៗទាំងអស់ហាក់ដូចជារលាយខ្ទេចខ្ទីទៅក៏ដោយ វានៅតែអាស្រ័យលើខ្ញុំក្នុងការសម្រេច ចិត្តថាតើត្រូវសើចឬយំ ត្រូវចាកចេញឬនៅ ត្រូវប្រយុទ្ធឬបោះបង់ ព្រោះខ្ញុំបានដឹងថា នៅលើផ្លូវជីវិតដែលមិនប្រាកដប្រជានោះ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតគឺការសម្រេចចិត្ត។
“ខ្ញុំបានរកឃើញការលើកទឹកចិត្តនៅក្នុងពាក្យទាំងនេះបានមកពីអ្នកនិពន្ធកំណាព្យជនជាតិប្រេស៊ីលឈ្មោះ Cora Coralina ក្នុងអំឡុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងមកនេះ នៅពេលដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយមិនដឹងថាតើជោគវាសនារបស់ខ្ញុំនឹងទៅជាយ៉ាងណា។ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ពាក្យរបស់ Cora Coralina នៅតែបន្តដឹកនាំខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងយកវាទៅជាមួយខ្ញុំពេញមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំ”។
ជនជាតិប្រេស៊ីលឈ្មោះ Evelyne កំពុងរស់នៅទីក្រុងប៊ែកឡាំងជាមួយនឹងប្តីជនជាតិអាល្លឺម៉ង់របស់គាត់ នៅពេលដែលគាត់មានអាយុ ៣១ ឆ្នាំគាត់បានដឹងថា គាត់មានជំងឺឃ្លង់។ ភាពតក់ស្លុត ការភ័យខ្លាច និងការអស់សង្ឃឹមបានកើតឡើងនៅពេលដែលជំងឺនេះចាប់ផ្តើមវាយប្រហាររាងកាយរបស់គាត់យ៉ាងឃោរឃៅ។
ក្រៅពីព័ត៌មានដែលធ្វើឲ្យមិនសប្បាយចិត្ត Evelyne ត្រូវប្រឈមមុខនឹងការមិនជឿទុកចិត្តលើវេជ្ជបណ្ឌិត ការភ័យខ្លាចនូវសេវាសង្គម និងការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងរបស់រដ្ឋបាលអាល្លឺម៉ង់ដែលស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការដោះស្រាយនឹងជំងឺដែលសន្មតថាបានបាត់អស់រយៈពេលជាយូរមកហើយ។
ការណ៍ដែលសាច់ញាតិ និងអ្នកជិតខាងរបស់គាត់យល់ឃើញពីគាត់ និងការណ៍ដែលគាត់យល់ឃើញពីខ្លួន ឯង … ថាតើត្រូវដោះស្រាយជាមួយរូបកាយខូចទ្រង់ទ្រាយនេះដោយរបៀបណា? ហេតុអ្វីក៏ជាគាត់? ហើយសំខាន់ជាងនេះទាំងអស់នោះ ថាតើត្រូវធ្វើយ៉ាងដូចម៉្តេចជាមួយជីវិតនេះដែលនឹងមិនដូចមុនទៀតនោះ? ទោះបីជាមានចម្ងល់ជាច្រើនក៏ដោយ ក៏ Evelyne បានបញ្ចប់ការបណ្តុះបណ្តាលរបស់គាត់ខណៈដែលគាត់កំពុងទទួលការព្យាបាល ហើយអ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះ គឺគាត់ចាប់ផ្តើមសរសេរ ចែករំលែកបទពិសោធន៍ប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ដោយ ត្រង់ៗ។ សៀវភៅដែលបានចេញផ្សាយកាលពីពីរឆ្នាំមុនជាភាសាអាល្លឺម៉ង់ ឥឡូវនេះត្រូវបានបោះពុម្ពជាភាសាអង់គ្លេសហើយ។
“ការសរសេរសៀវភៅនេះបានជួយធ្វើឲ្យខ្ញុំកាន់តែមានទំនុកចិត្ត និងយកឈ្នះការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំ។ វាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការចែករំលែកបទពិសោធន៍ល្អៗ និងលំបាកៗរបស់ខ្ញុំផងដែរជាមួយអ្នកដទៃ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាលែងសូវនៅតែឯងទៀតហើយ”។
Evelyne បានដឹងថា ការបោះពុម្ពសៀវភៅនេះមានន័យថានាងនឹងក្លាយទៅជាបុគ្គលសាធារណៈដែលរងការរើសអើងនិងការបដិសេធ។ “វាមិនមែនជាការសម្រេចចិត្តដ៏ងាយស្រួលនោះទេ។ ប៉ុន្ដែដោយសារខ្ញុំបន្តសរសេរ ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំមិនបានកំពុងសរសេរអំពីរូបខ្ញុំទេ តែអំពីមនុស្សរាប់ម៉ឺននាក់ដែលរងគ្រោះដោយសារជំងឺនេះនៅទូទាំងពិភពលោក។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំកំពុងធ្វើការងាររបស់ខ្ញុំ [ដើម្បីជួយលើកកម្ពស់ការយល់ដឹង]។ មានរូបភាពជាច្រើន និងបទសម្ភាសន៍របស់ខ្ញុំនៅលើអ៊ិនធឺណែត ប៉ុន្តែវាមិនបានធ្វើឲ្យខ្ញុំភ័យខ្លាចទេ”។
Evelyne ត្រូវបានព្យាបាលហើយ ប៉ុន្តែនាងនឹងត្រូវរស់នៅជាមួយផលប៉ះពាល់ក្រោយពីជំងឺនេះ។ “ខ្ញុំត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នជាប្រចាំដើម្បីជៀសវាងពីការរងរបួសដល់ផ្នែកណាមួយនៃ [រាងកាយរបស់ខ្ញុំ]ដែលបានបាត់បង់អារម្មណ៍។ ខ្ញុំក៏ត្រូវថែទាំជាខ្លាំងនូវស្បែក ភ្នែក និងសាច់ដុំផងដែរ។ “ដោយការអានសៀវភៅនេះ សាច់ញាតិរបស់ខ្ញុំបានដឹងពីអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវស៊ូទ្រាំ ពីមុនពួកគាត់មិនដែលដឹងទេ ទោះបីពួកគាត់ដឹងថាខ្ញុំបានរងផលប៉ះពាល់ក៏ដោយ។ វាជាការលំបាកខ្លាំងណាស់ក្នុងការយល់ពីខាងក្រៅពីផលប៉ះពាល់នៃជំងឺឃ្លង់និងការព្យាបាលជំងឺនេះលើរាងកាយនោះ។”
“សៀវភៅនេះគឺជាទង្វើនៃការចងចាំមួយ ជាសៀវភៅកំណត់ហេតុនៃអតីតកាលនិងបច្ចុប្បន្ន។ វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ដែលជំងឺនេះត្រូវបានគេស្គាល់កាន់តែច្បាស់ហើយប្រជាជនដែលទទួលរងផលប៉ះពាល់អាចទទួលបានការស្តារ នីតិសម្បទារាងកាយ ផ្លូវចិត្ត និងសង្គម។“