លះបង់ជីវិតដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺឃ្លង់

លះបង់ជីវិតដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺឃ្លង់

លោក Yohei Sasakawa ប្រធានមូលនិធិជប៉ុន (Nippon Foundation) បានធ្វើដំណើរជុំវិញពិភព​លោក​​ដើម្បីលើកមុខមាត់និងតម្លៃជាមនុស្សដល់អ្នកជំងឺចាស់ៗរបស់ខ្លួនដើម្បីរួមចំណែកលុប​បំបាត់​ជំងឺនេះ។ នៅក្នុងខែមិថុនាលោកបានរៀបចំសន្និសីទមួយនៅក្នុងទីក្រុងហ្សឺណែវ   ដែលចូលរួមដោយប្រជាជនដែលមាន​ជំងឺឃ្លង់ អ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស អ្នកច្បាប់ និងអ្នកឯកទេសខាងវេជ្ជសាស្ត្រ។ កិច្ចសម្ភាសន៍។

ស្របទៅនឹងសន្និសីទនេះ ក្រុមប្រឹក្សាសិទិ្ធមនុស្សបានអនុម័តដំណោះស្រាយដែលផ្តួចផ្តើមដោយជប៉ុន​ដើម្បី​លុបបំបាត់ការរើសអើងចំពោះមនុស្សដែលរងផលប៉ះពាល់ដោយសារជំងឺឃ្លង់។ តើអ្នកចូលរួម [ក្នុង​គំនិត​ផ្តួច​ផ្តើម​នេះ] ដែរឬទេ?

បាទខ្ញុំបានធ្វើការក្រៅក្របខណ្ឌជាមួយរដ្ឋាភិបាលរបស់ខ្ញុំ។កាលពីឆ្នាំ២០១០ដំណោះស្រាយ​មួយ​​ត្រូវ​បានអនុម័តដោយក្រុមប្រឹក្សាសិទ្ធិមនុស្សជាឯកច្ឆន្ទ ប៉ុន្តែវាមិនមានឥទ្ធិពលចងភ្ជាប់កាតព្វកិច្ចណាមួយ​ទេ​។ ​ដំណោះស្រាយថ្មីនេះភ្ជាប់មកជាមួយគោលការណ៍ណែនាំដែលត្រូវតែអនុវត្តដោយរដ្ឋនានា។

តើមូលនិធិរបស់លោកបានកើតមកដោយរបៀបណា?  
វាបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីសង្រ្គាមលោកលើកទីពីរ។ ឪពុករបស់ខ្ញុំបានបង្កើតមូលនិធិដើម្បីចូលរួមក្នុងការ ស្ថាប​​នា​ឡើងវិញនូវប្រទេសរបស់យើងដែលត្រូវបានបំផ្លិចបំផ្លាញ។ នៅក្នុងភូមិរបស់យើងមានក្មេងស្រីតូចម្នាក់​​បាន​បាត់​ខ្លួន​នៅពេលនោះ។ នាងត្រូវបានបណ្តេញចេញដោយសារនាងមានជំងឺឃ្លង់។ ឪពុករបស់ខ្ញុំបានតក់ស្លុតជា​​​ខ្លាំង​ហើយគាត់បានសម្រេចចិត្តប្រយុទ្ធប្រឆាំងដើម្បីពួកគេ។

ហើយលោកបានទទួលការងារបន្ត។ តើហេតុអ្វី?

ខ្ញុំនៅកូរ៉េខាងត្បូងជាមួយឪពុករបស់ខ្ញុំដើម្បីចូលរួមពិធីសម្ពោធមន្ទីរពេទ្យជំងឺឃ្លង់ដែលគាត់បានសាងសង់។អ្វីដែលខ្ញុំបាន​​​​ឃើញនៅទីនោះបានដិតជាប់ជាមួយខ្ញុំអស់មួយជីវិត៖ ទឹកមុខស្លេកស្លាំងបង្ហាញពីភាពអស់សង្ឃឹម​យ៉ាង​​ខ្លាំង​។ រូបរាងកាយទាំងនោះមើលទៅដូចជាទទេស្អាត។ ខ្ញុំមិនអាចនឹកស្មានថាមានពិភពលោកបែបនេះ​ទេ​។​​​ ​​ជីវិត​​របស់​​ខ្ញុំត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរនៅថ្ងៃនោះ។

សព្វថ្ងៃនេះតើប្រទេសជប៉ុនមានស្ថានភាពបែបណាទៅ?  
ជំងឺឃ្លង់ត្រូវបានគេលុបបំបាត់ចោល ប៉ុន្តែនៅតែមានការរើសអើងមើលមិនឃើញចំពោះអ្នកដែលទទួលរង ផលប៉ះពាល់ពីមុននិងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ ដូចជានៅក្នុងប្រទេសជាច្រើន​ វាសំខាន់ណាស់ដែលមនុស្សផ្លាស់​​ប្តូរ​ទស្សនៈនិងចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេ។

វាមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់អ្នកដែលប៉ះពាល់ដោយសារជំងឺឃ្លង់ក្នុងការរក្សាការចងចាំនូវទីកន្លែងដែលពួកគេ​រស់នៅ។ តើហេតុអ្វី?

ដើម្បីឲ្យពិភពលោកនិងជំនាន់ក្រោយៗចងចាំពីអ្វីដែលពួកគេបានស៊ូទ្រាំ ហើយដើម្បីកុំឲ្យសោកនាដកម្មនេះ​កើត​ឡើង​ម្តងទៀត។ បើគ្មានកន្លែងនៃការចងចាំនោះទេ នោះរឿងរ៉ាវរបស់ពួកគេអាចត្រូវបានបំភ្លេចចោល​។ អ្វីដែល​ពួក​គេ​​ចង់​បាន​គឺត្រូវធ្វើជាអ្នកដើរតួក្នុងសង្គម ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងទាមទារយកអត្តសញ្ញាណរបស់ពួកគេ​មក​វិញ​​ក្នុងនាមជាមនុស្សដែលធ្លាប់រងផលប៉ះពាល់ពីជំងឺឃ្លង់។

តើអ្វីជាបញ្ហាប្រឈមបន្ទាប់របស់លោក?
ប្រជាពលរដ្ឋដែលរងផលប៉ះពាល់ដោយសារជំងឺឃ្លង់ត្រូវចាត់ទុកជាជនពិការ និងមានសិទ្ធិដូចគ្នា។ យើងនៅ មាន​​ផ្លូវដ៏វែងឆ្ងាយទៅទៀត។
នៅប្រទេសកម្ពុជា មូលនិធិ CIOMAL ក៏ប្រយុទ្ធប្រឆាំងដើម្បីផ្លាស់ប្តូរចិត្តគំនិតដើម្បីឲ្យមនុស្សដែល​រង​ផល​ប៉ះ​ពាល់​​​ដោយសារ​ជំងឺឃ្លង់ទទួលបានសិទិ្ធដូចគ្នានឹងជនពិការដែរ។ អរគុណសម្រាប់ការគាំទ្រដ៏មាន​តម្លៃ​របស់​​អ្ន​ក​។